اجاره ویلا و سوئیت - آپارتمان

سیاه چادر، یک نوع چادر می باشد که آن را از موی بز سیاه می بافند. بافت این چادر، توسط زنان عشایر صورت می گیرد. عشایر برای اقامت در مکان های ییلاقی و قشلاقی از این چادر استفاده می کنند.

همانطور که گفته شد، برای بافت این چادر ها از موی بز استفاده می شود زیرا موی بز در هنگام بارش باران و برف، از نفوذ آب به داخل جلوگیری می کند، در دسترس و ارزان قیمت است و و دیگر اینکه نسبت به موی میش و گوسفند بسیار سبک و صاف تر است. علاوه بر اینها، جمع ‌آوری و حمل و نقل این چادرها، نسبت به چادر ‌های برزنتی آسان تر می باشد. در فصل تابستان و در روزهای گرم و آفتابی، استراحت کردن در زیر این سیاه چادرها بسیار دلنشین و لذت بخش خواهد بود.

خانه عشایر اصطلاحا آلاچیق نام دارد. آلاچیق شامل دو بخش می باشد، یکی سقف آن که به سیاه چادر معروف است و دیگری دیواره جانبی که به آن چیق یا چیت می گویند. چیق از ترکیب موی بز و نی ساخته می ‌شود.

هر سیاه چادر از کنار هم قرار گیری تعدادی لت به وجود می آید. لت نوار بافته شده ای است که آن را از موی بز سیاه می بافند. بافت لت توسط زنان عشایر و به وسیله یک دستگاه سنتی صورت می گیرد. هر لت حدودا 40 تا 60 سانتی متر عرض و 6 تا 15 متر طول دارد. پس از بافت لت ها، دو طرف آن ها به یکدیگر می دوزند و این گونه سیاه چادر به وجود می آید.

در بافت سیاه چادرها، مردان وظیفه بریدن موی بز، تهیه ابزار و آماده کردن کارگاه و دوختن لت ها به یکدیگر را دارند. وظیفه شستن، پاک کردن، حلاجی کردن موها، تاباندن نخ ‌ها و تولید الیاف نیز بر عهده زنان عشایر است.

تمامی مراحل بافتن سیاه چادرها را فقط زنان انجام می دهند. البته دختران کوچک هم در بافت این چادرها به مادرانشان کمک می کنند و از آن ها نیز فنون دوختن سیاه چادر را می آموزند. بافت سیاه چادر به صورت جمعی انجام می شود تا بافت آن سریع تر خاتمه یابد. سیاه چادر ها در بین ایل ها و عشایر نقاط گوناگون کشور، با اندازه‌ ها و شکل‌ های مختلف بافته می شوند.