اجاره ویلا و سوئیت - آپارتمان

در این مطلب خاطرات یکی از دوستان اهل اصفهان را در سفر به آمل از زبان خودشان بازگو کنیم.

خطه زیبای مازندران پازلی از قطعات بهشت است و با سفر به یکی از این مناطق بهشتی که در حوزه شهرستان آمل قرار دارد، آن را برایتان توصیف میکنم.

برنامه ما در این سفر به این شکل است که در خطه سرسبز و زیبای مازندران در ارتفاعات و جنگل های شهرستان آمل از طریق یه جاده سرسبز و نیمه کوهستانی به بالا دست روستای سنگچال در 45 کیلومتری جنوب آمل سفر میکنیم، سپس به روستای فیلبند، یعنی همونجا که میشه اقیانوس ابر را در زیر پای خود دید، میرویم.

به قله حصین بن حرکت کرده و از آنجا به سمت امامزاده قاسم در ارتفاعات بالای جنگل الیمستان فرود می آییم و بعد از یک پیمایش جانانه در جنگل به سمت روستای لهاش در نزدیکی جاده هراز میرویم.

البته در این سفر یک برنامه دیگر هم تدارک دیدیم که آن دیدار از چشمه و دریاچه دیو آسیاب در منطقه دشت لار در دامنه های غربی کوه دماوند است. در وسط این دریاچه دو چشمه بزرگ آرتزین از آبی با املاح معدنی به بالا فوران میکند.

ماجرای سفر

تابستان سال 92 است و همراه با دوستان جوانم در گروه کوهنوردی و طبیعت گردی اسپادونا اصفهان عازم یک سفر 4 روزه هستیم که از 7 تا 11 مرداد 92 به طول می انجامد. 17 نفر هستیم و از اصفهان با یک دستگاه مینی بوس عازم این سفر می شویم.

غروب از اصفهان حرکت می کنیم و بعد از یک شب گذرانی در مینی بوس صبح روز بعد در جاده هراز هستیم. در فاصله 25 کیلومتر مانده به آمل وارد یک مسیر فرعی در سمت راست جاده می شویم که به روستای فیلبند در ارتفاعات جنوب آمل و بابل می رسد. در این جاده هر چه که ارتفاع می گیریم بر سرسبزی چشم اندازهای نیمه کوهستانی اطراف افزوده می شود. از کنار روستاهای ییلاقی زیبایی عبور می کنیم تا سرانجام در یک محوطه زیبا و سبز درست در ارتفاعات بالای روستای ییلاقی سنگچال توقف می کنیم. از سر جاده هراز تا به اینجا حدود 20 کیلومتر راه طی کرده ایم و از اینجا تا روستای فیلبند در انتهای همین جاده 12 کیلومتر فاصله است، ولی ما قرار نداریم مابقی مسیر را به وسیله مینی بوس برویم، بلکه تصمیم داریم مسیر پیچاپیچ کوهستانی جنگلی را به صورت میانبر و پیاده طی کنیم.

ساعت 9 صبح است و در این چله تابستانی این قسمت از ارتفاعات جنوب آمل، هوای مطبوع و فرح بخشی دارد. چشم انداز اطراف و نمای روستا به غایت زیباست. لطافت هوا و چشم انداز سبز و مخملی محیط پیرامون، شرایط را برای یک نرمش جانانه و سپس صرف صبحانه ای دست جمعی و مفصل فراهم کرده است.

تنفس در این هوا و محیط بهشتی تمام خستگی و کوفتگی ناشی از خواب نه چندان راحت شبانه بر روی صندلی های مینی بوس را از تنمان بیرون می کند.

درباره روستای زیبای سنگچال

روستای سنگچال از ییلاقات شهر آمل در بخش چلاو است و در میانه مسیر جاده ای قرار دارد که از جاده هراز به سمت ارتفاعات روستای فیلبند می رود.

ارتفاع روستای سنگچال از سطح دریا 1320 متر است. مناظر طبیعت پیرامون این روستا بسیار زیباست؛ ترکیبی از دشت و چمنزار و جنگل، همراه با چشم انداز سقف های شیروانی و رنگی روستا.

مسیر رفتن به روستای سنگچال

در جاده هراز، از تهران که به سمت آمل می رویم 25 کیلومتر مانده به آمل، در سمت راست جاده یک مسیر فرعی به سمت سنگچال و فیلبند قرار دارد. این جاده آسفالت به صورت پیچ و خم و سربالایی به ارتفاعات ییلاقی شهرستان آمل می رود. اگر 18 کیلومتر در این جاده به پیش برویم به روستای زیبای سنگچال میرسید.

این روستا آب و هوای معتدل و نسبتا خنکی دارد و از هوای شرجی آمل در اینجا خبری نیست! این روستای زیبا هم در تابستان و هم در زمستان قابل سکنی است.

بعد از نرمش و صبحانه و قبل از حرکت به سمت ارتفاعات روستای فیلبند، گشت و گذاری در محیط زیبای پیرامون داریم. به که چه زیباست اینجا! و روستای سنگچال از این نقطه چه چشم انداز خارق العاده ای دارد!

نقشه مسیر ما

ما الان در حومه سنگچال و در 45 کیلومتری آمل هستیم که ارتفاعی حدود 1320 متر از سطح دریا دارد. باید به روستای فیلبند برویم که در 57 کیلومتری آمل و در ارتفاع 2300 متری از سطح دریاست. این به این معنی است که با پیمایش حدود 12 کیلومتر بیش از 900 متر هم افزایش ارتفاع خواهیم داشت. در طی این مسیر بارها عرض جاده کوهستانی جنگلی پر پیچ و خم ما بین این دو روستا را قطع خواهیم کرد. مدتی که می گذرد هوا مه آلود می شود و سپس بارندگی شروع می شود. تعدادی از دوستان پانچوهای خود را به تن می کنند ولی برخلاف آن ها من ترجیح می دهم که حتی لباس کم کنم و با یک زیرپوش از برخورد باران تابستانی با پوست و بدن خود لذت ببرم!

جنگل و جاده در هوای مه آلود، جلوه وَهم آلود و زیباتری پیدا کرده اند. در این هوا و در این محیط، بازار عکس های یادگاری هم داغ داغ است؛ به ویژه عکس هایی که دسته جمعی بر کف آسفالت جاده ولو شدیم، خاطرات فراموش نشدنی را برایمان رقم خواهد زد.

سرانجام به روستای فیلبند نزدیک میشویم. هنوز مه است و بارندگی و باید سرپناهی پیدا کنیم. خوشبختانه در روستای فیلبند، تکیه ای شبیه حسینه یا امامزاده وجود دارد و اتاق هایی دارد که به مسافران و گردشگران کرایه می دهند. اینجا مقبره امامزاده ای نیست ولی گویا محل عبادت یکی از افراد زاهد و معروف این محل بوده است و اهالی روستا به پاس احترام و یاد او این محل را مقدس می شمرند و مکانی میدانند برای راز و نیاز و حاجت گرفتن.

بعد از ظهر و با وجود بارندگی در طبیعت پیرامون روستای فیلبند یک برنامه پیاده روی ترتیب می دهیم و صد البته حیف که به علت مه فراوان، نمیتوانیم چشم اندازهای زیبای پیرامون روستا را به خوبی از دریچه دوربین ثبت کنیم.

درباره روستای فیلبند

روستای فیلبند در ارتفاع 2300 متری از سطح دریا، ییلاقی برای شهرهای بابل و آمل تلقی میشود. بدون شک روستای فیلبند از بهترین نقطه های ایران است که می توانید در طی روزهای فصل بهار و تابستان دریایی از ابر را در زیر پای خود ببینید. همین موضوع باعث جذب گردشگران فراوانی به این روستا شده است.

فیلبند حدود 56 کیلومتر با آمل فاصله دارد؛ بهترین مسیر دسترسی به فیلبند از جاده روستای چلاو در جاده هراز است. این جاده در 25 کیلومتری آمل از جاده هراز جدا می شود و بعد از 30 کیلومتر به انتهای جاده یعنی روستای فیلبند می رسد که در مرتفع ترین قسمت این ناحیه قرار گرفته است.

ادامه برنامه سفر ما

ما در همان تکیه فیلبند که شبیه امام زاده است، اتاقی برای اسکان شبانه مان گرفتیم. با آنکه 7 مرداد است ولی بعد از ظهری سرد و مه گرفته، همراه با باران را در فیلبند تجربه می کنیم، شب را در این اتاق اتراق میکنیم، فردا پیاده روی سنگینی را به سمت قله حصین بن و سپس به سمت الیمستان در پیش خواهیم داشت.

قله حصین بن با ارتفاع 3270 متری از سطح دریاست و برای رسیدن به آن باید مسافتی به طول 10 کیلومتر را به سمت فیلبند به سمت ارتفاعات جنوب روستا کوهپیمایی کنیم و در طی مسیر حدود 1000 متر افزایش ارتفاع خواهیم داشت.

صبح زود فردا حرکت خود را به سمت قله حصین بن در ارتفاعات جنوب روستای فیلبند شروع میکنیم، درست همزمان با روشن شدن هوا برفراز ارتفاعات مجاور فیلبند ایستاده ایم، جایی که اقیانوسی از ابر در دره ای پهناور شکل گرفته و خورشید از افق این اقیانوس طلوع کرده است، در حالی که توده های ابر این اقیانوس هم چون امواج دریا در حال نوسان هستند. زیباترین صحنه ایست که تا به حال از طلوع خورشید بر فراز دریایی از ابر مواج دیده ام.

زوج جوانی از گروهمان دست در دست هم حلقه عاشقانه ای به دور خورشید ایجاد می کنند و از این صحنه قاب عکس زیبایی می سازند.

به مسیرمان به سمت قله ادامه میدهیم و در همان ابتدای مسیر، سگی را می بینیم که آزاد و ولگرد به نظر می رسد، تکه ای نان و یک عدد شکلاتی که دوستان گروه به او می دهند، باعث میشود همراه گروه ما شود و تمام 31 کیلومتر پیمایش امروز ما در کوه و جنگل را پا به پای ما بیاید.

در طی مسیرمان به سمت ارتفاعات کوهستانی این منطقه، گلسنگ های بسیار زیبایی را مشاهده می کنیم که نمونه آن را در کمتر جای دیگری دیده ام.

امامزاده قاسم و گودال های رستم چال

از فراز قله حصین بن یا همان قله فیلبند، پیمایش ما از ارتفاعات کوهستانی به سمت امامزاده قاسم ادامه پیدا میکند. امام زاده قاسم، بقعه کوچکی است که بر روی قله ای در ادامه یال شمال غربی کوه حصین بن و البته در ارتفاعی پایین تر یعنی 2450 متر از سطح دریا قرار گرفته است.

ساعت 4 بعد از ظهر است که به محل امامزاده قاسم می رسیم، هوا سرد و مه آلود است و با آنکه بعد از پیمایش سنگین امروز هنوز ناهاری نخورده ایم، ولی با توجه به آن که 10 کیلومتر دیگر پیمایش در جنگل را در پیش رو داریم و باید قبل از تاریکی هوا از آن سوی جنگل خارج شده باشیم، فرصت چندانی برای نهار و استراحت نداریم، این است که غذای مختصری به عنوان ناهار میخوریم و سریع آماده پیمایش خود می شویم.

کمی پایین تر بر روی تپه ای گودال های گرد عریض و عمیقی وجود دارد که به نام رستم چال معروف هستند، با تداعی این افسانه که این حفرات جای کاسه زانو های رستم هستند که در این منطقه زانو زده تا آب بنوشد، ولی این گودال های پهن و عمیق ظاهرا جای برخورد شهاب سنگهای بزرگی هستند که در این منطقه سقوط کردند، حالا درست به حاشیه غربی جنگل الیمستان در مجاورت امامزاده قاسم رسیده ایم و قبل از ورود به جنگل یک عکس یادگاری دست جمعی می گیریم.

جنگل الیمستان، جنگل خزه زده عنکبوتی و وهم آلودترین جنگلی که تا به حال دیده ام! در طی سال های زیادی که طبیعت گردی داشتم، جنگل های مختلفی را پیمایش کردم ولی جنگل الیمستان را متفاوت تر از بقیه جنگل ها دیدم. این جنگل، فضای غریبی دارد، شاخه های درختان زیر بار خزه ها خم شده اند، انگار که خزه مانند تارهای عنکبوت شاخه و پیکره درختان را در سلطه خود گرفته است. این درختان خمیده شده در خزه، فضای شگفت و در عین حال ترسناکی ایجاد کرده است. در جنگل که قدم می زنی انگار که در یکی از جنگل های قبل از تاریخ قدم می زنی و حالاست که سر و کله دایناسورها پیدا شود!

درباره مسیر دسترسی به جنگل الیمستان از طریق جاده هراز باید بگم که جنگل الیمستان در نزدیکی شهر آمل قرار گرفته و فاصله زیادی با جاده هراز ندارد. برای ورود به جنگل الیمستان باید از تهران به جاده هراز آمد و در حدود 30 کیلومتری نرسیده به آمل و در سمت راست جاده، وارد جاده فرعی روستای لهاش شد تا بعد از طی 7 کیلومتر جاده آسفالته ولی پر فراز و نشیب به روستای لهاش رسید و بعد از آن با طی 5 کیلومتر جاده خاکی به روستای الیمستان می رسیم که مبدا ورود به جنگل است. از این جا می توان پیمایش پیاده را در جنگل الیمستان شروع کرد. با چند ساعت پیاده روی در این جنگل می توان به ارتفاعات بالادست جنگل رسید و از جنگل خارج شد و با ادامه مسیر در خارج از جنگل به محل گودال های چال رستم و سپس به امامزاده قاسم رسید و در ادامه می توان به قله کوه فیلبند، حصین بن نیز صعود کرد.

نکته مهم برای عبور از جنگل الیمستان توجه به راهنما و علائم داخل جنگل برای جلوگیری از خطر گم شدن در این جنگل است و همچنین باید از نظر وجود گراز و حیوانات وحشی نیز مراقبت کرد. معمولا سگ های ولگردی که به دنبال گروه های طبیعت گرد حرکت میکنند برای هشدار و مراقبت از خطر برخورد با گراز و حیوانات وحشی کارایی خوبی دارند.

حوالی غروب است که در نزدیکی روستای الیمستان از جنگل خارج می شویم با هماهنگی قبلی مینی بوس در اینجا منتظر ما توقف کرده است، سوار می شویم و حرکت میکنیم در حالی که سگ همراهمان را به جا گذاشته ایم. همراه شدن این سگ ها با گروه های طبیعت گرد در حین پیمایش از جنگل الیمستان به امر متداولی تبدیل شده است.

شب را در خانه ای که در روستای لهاش کرایه کرده ایم سپری میکنیم. امروز حدود 31 کیلومتر کوهنوردی و جنگل نوردی داشتیم و استفاده از حمام آب گرم برای شادابی و رفع خستگی دوستان گروه، مفید و حتی ضروری است.

صبح هنگام با مینی بوس به سمت جاده هراز حرکت میکنیم. در کنار یکی از تونل های جاده هراز مینی بوس پنچر میشود و در مدت تعویض تایر ما هم بیکار نمینشینیم و یک نرمش گروهی از نوع ایروبیک را در کنار جاده ترتیب میدهیم. لیدر این نرمش هم یکی از خانم های هم گروهیمان است که مربی ایروبیک است. نرمش باحال و انرژی بخشی است که در عین حال توجه رانندگان هم به خود جلب میکند، البته سرعت حرکت ماشین ها در این قسمت جاده خیلی زیاد نیست. در دره ای در مجاورت جاده که رود هراز در آن جریان دارد عملیات ساختمانی احتمالا راه سازی در جریان است.

نگاهم به ارتفاعات آن سوی جاده می خورد. جایی که حرکت حیواناتی بر روی دیواره های بلند کوه، توجهمان را به خود جلب میکند، دقت که میکنم می بینم که اینها کل و بزهای وحشی هستند که بر روی دیواره های بلند و عمودی کوه جست و خیز می کنند.

چشمه و یا دریاچه دیو آسیاب

مقصد امروز ما منطقه ای در دشت لار در دامنه های غربی کوه دماوند است. ما به دیدار یک دریاچه کوچک آب معدنی یا آب املاح دار می رویم که در وسط آن دو چشمه آرتزین یا جهنده به بیرون می آیند. این چشمه ها و این منطقه به نام دیو آسیاب معروف است. یکی از شگفتی های طبیعت در غرب کوه دماوند و در شمال پارک ملی لار، دریاچه کوچک مدوری به رنگ فیروزه ای و به قطر حدود 15 متر است. این دریاچه کوچک در بالای تپه ای قرار دارد و دو چشمه جوشان آرتزین درست در میان این حوضچه به بالا می جوشد بدون آنکه سطح آب حوضچه تغییر کند و یا از نظر ظاهری سرریزی به جای دیگر داشته باشد. نام این دریاچه کوچک و این چشمه ها، دیو آسیاب است، با آبی به رنگ فیروزه ای که مملو از ترکیبات معدنی و ترش مزه است!

مسیر دسترسی به چشمه های دیو آسیاب

از شهر پلور در جاده دیو آسیاب مسیری به ارتفاعات دامنه دماوند می رود، از همین مسیر می توان به محل سد لار و پارک ملی لار هم رفت. بعد از عبور از محیط بانی این منطقه وارد دشت لار می شویم و مسیر جاده خاکی پیرامون دریاچه را در پیش می گیریم. از روی پل رودخانه دلیچای می گذریم، دره و رود بعدی که به آن می رسید سفیداب نام دارد. در همین محل می توانید خودرو را پارک کنید و بقیه مسیر را به صورت پیاده و در امتداد آبراهه سفیداب به سمت سرچشمه های آن ادامه دهید تا بعد از چند کیلومتر به تپه ای در سمت چپ رود برسید که در بالای آن، چشمه و دریاچه دیوآسیاب قرار دارد. البته یک جاده خاکی ماشین رو نیز از محل دشت لار تا مجاورت منطقه دیوآسیاب وجود دارد ولی ما ترجیح داده بودیم که این مسیر زیبا را در مجاورت رود سفیداب به صورت پیاده طی کنیم.

تپه چشمه های دیو آسیاب با ارتفاعی حدود 10 متر از رسوبات خود این چشمه ها ایجاد شده است! به این ترتیب که به مرور و در طی ده ها هزار سال، املاح ناشی از چشمه ها روی هم رسوب کرده و به تدریج تپه ای از این رسوبات ایجاد شده که چشمه ها هنوز از بالای آن با فشار به بیرون می جوشد. وضعیت جوشش این چشمه ها درست شبیه دو دهانه لوله آب چند اینچ است که مانند فواره از وسط استخری وسیع به بیرون می آید و سطح آب را متلاطم میکند.

آب این چشمه ها به حوضچه دیو آسیاب وارد می شود ولی با این وجود سطح آب دریاچه ثابت باقی می ماند و بالا نمی آید! علت این امر آن است که ظاهرا آب از فضاهایی مخفی در اطراف حوضچه به پایین نشت کرده و سرانجام به رود کوچک سفیداب در پایین تپه ریخته میشود.

در فاصله نزدیکی از تپه دیو آسیاب، تپه دیگری قرار گرفته که یک چشمه آب معدنی بر فراز آن جاری شده و همانند یک جویبار آبچکان به پایین جاری می گردد، این چشمه در مسیر سر ریز شدن خود رسوبات سفید زیبایی بر روی شیب این تپه ایجاد کرده است. به گونه ای که نمایی شبیه چشمه های باداب سورت، همان چشمه های رنگی معروفی که ما بین ساری و سمنان قرار دارند، اینجا و در این تپه نیز ایجاد شده است. علاوه بر این چشمه ها، موضوع جالب توجهی که در این چشمه ها به چشم می خورد بافت لایه لایه ای از رسوبات است که به طرز ظریف و زیبایی روی هم قرار گرفته اند به گونه ای که بر روی این تپه های رسوبی نمایی شبیه شیرینی ناپلئونی ایجاد شده است.

نکته بسیار مهم

اینگونه پدیده های منحصر به فرد طبیعی مانند چشمه دیواسیاب و یا چشمه های باداب سورت در طول شاید هزاران و یا میلیون ها سال شکل گرفته اند و بنابراین بیشترین احتیاط را باید کرد تا در حین بازدید از این مکان ها هیچ گونه خسارتی به آن ها وارد نشود، هرگونه خسارت به این گونه پدیده های نادر طبیعی جبران ناپذیر خواهد بود. متاسفانه دیده شده که برخی از گروه های آفرود با خودروهای خود به بالای تپه چشمه ها می روند که این موضوع می تواند موجب خسارات جبران ناپذیری به این گونه گنجینه های طبیعی کشورمان گردد.

بعد از گشت و گذاری کامل در منطقه چشمه های دیوآسیاب اکنون عازم بازگشت می شویم تا شب را در جایی از دشت لار در نزدیکی محل تلاقی رود سفیداب با رود لار کمپ بزنیم.

بازگشت

امروز آخرین روز از سفرمان است و باید به سمت اصفهان برگردیم. چون فرصت داریم تا دو سه ساعتی از امروز را به دیدار جاذبه دیگری در مسیر اختصاص دهیم، به این منظور سرپرست برنامه دیدار از آبشار کوچکی به نام تیزاب در پنج کیلومتری شمال شهر دماوند را در نظر گرفته است. آب این آبشار تند و گس هست و خواص درمانی دارد.