اجاره ویلا و سوئیت - آپارتمان

پارسه یا تخت جمشید از جمله شهرهای تاریخی ایران می باشد که در روزگار باستان پایتخت شاهنشاهی ایران و به عنوان محل برگزاری مراسم بهاری هخامنشیان مورد استفاده بوده است. 

متأسفانه در حمله اسکندر مقدونی سردار یونانی به ایران این مکان دچار آتش سوزی شد اما کماکان ویرانه هایی از آن باقیست که همه ساله بسیاری از گردشگران از این بنای تاریخی بازدید می نمایند. 

تخت جمشید در گذشته به پارسه و چهل منار شهرت داشته و یونانیان نیز به آن پرسپولیس می گفتند. 

این مجموعه تاریخی علاوه بر میراث فرهنگی ایران در آثار جهانی یونسکو نیز ثبت شده و ساخت آن در سال 512 قبل از میلاد آغاز و پس از 150 سال به پایان رسیده است. 
 
مجموعه تخت جمشید دارای 125000 متر مربع وسعت است که از یک سو به کوه رحمت و از سوی دیگر به مرودشت منتهی می گردد. بناهای تخت جمشید بر روی سکویی به ارتفاع 8 تا 18 متر بنا شده و مهم ترین کاخ های آن شامل کاخ‌های‌ رسمی‌ و تشریفاتی‌ تخت جمشید (کاخ دروازه ملل)، سرای‌ نشیمن‌ و کاخ‌ های‌ کوچک‌ اختصاصی‌، خزانه شاهی‌ دژ و باروی‌ حفاظتی‌ می باشند.

بنای این مجموعه شکوهمند که 150 سال به طول انجامیده از این قرار است :

ساختمان تخت جمشید در زمان داریوش اول در حدود 518 قبل از میلاد، آغاز شد. نخست صفه یا تختگاه بلندی را آماده کردند و روی آن تالار آپادانا و پله‌ های اصلی و کاخ تچرا را ساختند. پس از داریوش، پسرش خشایارشا تالار دیگری را به نام تالار هدیش بنا نمود و بنای تالار صد ستون را طرح ریزی کرد. اردشیر اول تالار صد ستون را تمام کرد. اردشیر سوم ساختمان دیگری را آغاز کرد که ناتمام ماند. این ساختمان ‌ها بر روی پایه‌ هایی از صخره های عظیم بنا شده اند. 

هنر معماری هخامنشی ترکیبی از سبک معماری‌ های بابل، آشور، مصر و شهرهای یونان آسیای صغیر و قوم اورارتو می باشد که با خلاقیت و ابتکار ایرانی تلفیق شده است. هدف هخامنشیان از ساخت این مجموعه عظیم و شکوهمند نشان دادن عظمت شاهنشاهی بزرگ خود به جهانیان بوده است. 

کارگرانی که در بنای تخت جمشید شرکت داشتند از اقوام مختلفی همچون ایرانی، بابلی، مصری، یونانی، عیلامی و آشوری بوده اند که همه آنها رعیت دولت شاهنشاهی ایران به شمار می ‌رفتند.

بر اساس خشت نوشته ‌های کشف شده، معماران، هنرمندان، استاد کاران، کارگران، زنان و مردان بی‌ شماری در ساخت مجموعه تخت جمشید شرکت داشته اند که علاوه بر حقوق از مزایای بیمه کارگری نیز بهره می بردند. 

ورودی سکو‌، دو پلکان‌‌ است‌ که مقابل یکدیگر و در قسمت شمال غربی مجموعه قرار دارند. این پلکان ‌ها‌ از هر سو با ‌111 پله پهن‌ و کوتاه‌ خود به بنای‌ ورودی‌ تخت‌ جمشید،‌ دروازه‌ بزرگ‌ یا دروازه خشایارشا، ختم می شوند. ارتفاع این بنا 10 متر می باشد.

این بنا، یک ورودی اصلی و دو خروجی داشته ‌که امروزه بقایای دروازه‌ های آن باقی مانده است. بر دروازه غربی و شرقی، طرح مردان بالدار و طرح دو گاو سنگی‌ با سر انسانی‌ حک شده‌ است‌. این دروازه ‌ها در بخش فوقانی با شش کتیبه میخی به زبان ‌‌های بابلی و عیلامی مزین شده اند. بر روی کتیبه پس از نام اهورا مزدا این چنین نوشته شده است : هر چه بدیده زیباست، به خواست اورمزد انجام پذیرفته ‌است.

دو دروازه‌ خروجی‌ یکی‌ رو به‌ جنوب‌ و دیگری‌ رو به‌ شرق‌ قرار دارند و دروازه جنوبی‌ مقابل‌ کاخ‌ آپادانا و کاخ‌ بزرگ‌ می باشند. در مجموعه تخت جمشید کاخ های متعددی وجود دارند که شامل کاخ های آپادانا، تچر، هدیش، ملکه، صد ستون، شورا، تخت جمشید و ساختمان خزانه شاهنشاهی می باشند.
 
کاخ آپادانا از قدیمی‌ترین کاخ‌های تخت جمشید است. این کاخ به دستور داریوش کبیر و به منظور برگزاری جشن‌ های نوروزی و پذیرش نمایندگان کشورهای وابسته به حضور پادشاه ساخته شده است. کاخ آپادانا دارای 72 ستون بوده که امروزه تنها 14 ستون آن استوار مانده است. 

کاخ تچر یا تچرا به معنای خانه زمستانی است. این کاخ به فرمان داریوش کبیر بنا شده و کاخ اختصاصی وی بوده‌ است که بر روی کتیبه کاخ نوشته شده : من داریوش این تچر را ساختم.

کاخ تچر در واقع یک موزه خط از پارسی باستان تا خطوط پهلوی می باشد. بخش اصلی کاخ توسط داریوش بزرگ و ایوان و پلکان سنگی جنوبی بوسیله خشایارشا و پلکان سنگی غربی توسط اردشیر دوم ساخته شده ‌اند.
 
کاخ هدیش که کاخ خصوصی خشایارشا بوده‌ در بلندترین بخش تخت جمشید قرار دارد و از طریق دو مجموعه پلکان به کاخ ملکه می رسد.

احتمال می ‌رود آتش سوزی از این کاخ شروع شده باشد زیرا که آتنی ها به دلیل به آتش کشیدن آتن به دست خشایارشا از او کینه ای عمیق به دل داشته اند. متأسفانه به خاطر ویرانی شدیدی که در هدیش صورت گرفته اطلاعات چندانی در مورد این کاخ در دسترس نیست و  خیلی ‌ها از آن به عنوان کاخ مرموز یاد می کنند. 

از آنجایی که نام زن دوم خشایارشا هدیش بوده نام کاخ خود را هدیش گذاشته است که به معنای جای بلند می باشد. 

کاخ ملکه بوسیله خشایارشا ساخته شده و نسبت به سایر کاخ ها در ارتفاع پایین ‌تری قرار گرفته است. قسمتی از این کاخ در سال 1931 توسط شرق‌ شناس مشهور، پرفسور هرتزفلد، خاکبرداری و از نو ساخته شد که امروزه به عنوان موزه و اداره مرکزی تاسیسات تخت جمشید مورد استفاده قرار دارد.

ساختمان خزانه شاهنشاهی شامل چندین تالار، اطاق و حیاط است که با دیوار عظیمی از دیگر بناهای تخت جمشید مجزا شده است. 

کاخ صد ستون نزدیک به 46000 متر مربع وسعت داشته و سقف آن بر روی صد ستون 14 متری استوار شده است. 

کاخ شورا به کاخ مرکزی نیز شهرت دارد و احتمال می رود که شاه در اینجا با بزرگان به بحث و مشورت می ‌پرداخته ‌است. با توجه به نقوش حجاری شده، شاه از یکی از دروازه ها وارد و از دو دروازه دیگر خارج می شده است. از این رو به این کاخ، شورا گفته می شده که در آن دو سر ستون انسان وجود داشته که سر انسان سمبل تفکر می باشد.

تخت جمشید، دارای سیستم حرارتی و تهویه بوده که فضاهای داخل آن در زمستان گرم و در تابستان خنک و معتدل بوده است. دشت سرسبز مرودشت، سقف های بسیار رفیع و فضاهای وسیع، درب های گشاده و پنجره های بسیار، موجب خنک شدن هوای تخت جمشید در تابستان شده و در زمستان دیوارهای خشتی و لایه های گچ که یک عایق حرارتی بوده اند، پرده های ارغوانی بلند و ضخیم که مانع نفوذ سرما به درون فضاها و تالارها می شده، پوشش سقف نیز چوبی بوده که این امر در گرم شدن محیط تاثیر به سزایی داشته است.

در تخت جمشید مجاری زیرزمینی آب رسانی و فاضلاب پیچ در پیچی کشف شده که دارای طولی بیش از 2 کیلومتر بوده و نشان می دهد که در تخت جمشید شبکه آب و فاضلاب وجود داشته است. 

از تخت جمشید به دو صورت استفاده می شده است؛ نخست اینکه چون در قلب امپراطوری قرار داشته گنج خانه مناسبی برای اندوختن ثروت روز افزون کشور بوده، دوم اینکه جایگاه مناسب و با شکوهی برای برگذاری مراسم و جشن‌ هایی بوده که در آن زمان برگزار می شده است. به نقل از مورخان در تخت جمشید بالغ بر 120000سکه طلا و نقره، ظروف و مجسمه ‌های بسیار ناب، اثاث گران ‌قیمت، نیمکت‌ های زرین، لباس ‌ها و فرش‌ های گران بها و ... نگهداری می‌شده که در نهایت با حمله اسکندر مقدونی همه این اشیاء یا به غارت رفته و یا در آتش نابود شده است. 

برای ساخت مجموعه تخت جمشید از سه نوع مصالح ساختمانی عمده (چوب، خشت های خام و پخته و سنگ های آهکی محلی) استفاده شده است. به عنوان مثال تیرها از چوب درخت سدر بودند که در آن زمان فقط در لبنان می روییده است. خشت های گلی در ساختن دیوارها و روپوش سقف ها دوام چندانی نداشته و بر اثر باران و زلزله از بین می رفتند اما سنگ های کوه رحمت از هر جهت مناسب تر بودند. این سنگ های آهکی بسیار سخت بوده و رنگ های طبیعی مختلفی همچون سفید، کهربایی، دودی و سیاه دارند که خوب تراشیده می شوند. به ویژه نوع سیاه آن که بر اثر صیقل به شکل مرمر در می آید. بسیاری از قطعه سنگ ها را، گیره های آهنی به نام دم چلچله به هم وصل کرده است. در حد فاصل سنگ ها از ملات استفاده نشده بلکه دیوارها را با آجر لعاب دار و کف اتاق ها را با گچ کاری پوشانده اند. درب ها به قطعات زر و سیم و کاخ ها به پرده ها و فرش های نفیس و زیبا مزین شده اند. 

نکته ای غیرقابل باور در رابطه با این مجموعه عظیم این است که تخت جمشید زیر خاک مدفون بوده و در اواخر سال 1310 هجری خورشیدی کشف شده است. 

برای دسترسی به مجموعه با شکوه تخت جمشید می بایست به فارس، 57 کیلومتری شمال شیراز در محدوده مرودشت سفر کنید.