اجاره ویلا و سوئیت - آپارتمان

مقبره سعدی، شاعر و نویسنده مشهور ایرانی، یکی از مکان های گردشگری واقع در شهر شیراز به شمار می آید که سالانه بسیاری از مسافران و گردشگران از آن دیدن می نمایند. 

شیخ مصلح الدین عبدالله شیرازی معروف به شیخ سعدی شاعر و نویسنده نامی کشور در سال 600 هجری قمری در شیراز به دنیا آمد و در سال 694 هجری قمری در شیراز از دنیا رفت. در رابطه با تولد وی تاریخ های متعددی طی سال های 571 الی 606 هجری قمری عنوان شده است. همچنین تاریخ وفات وی نیز همین شرایط را داشته و سال های 690 و 695 بیان شده است. 

سعدی تحصیلات خود را در شیراز، نظامیه بغداد به پایان رساند و پس از سفری دراز مدت به بین النهرین، شام، حجاز و شمال آفریقا و بدست آوردن تجارب بسیار به شیراز بازگشت. 

سعدی آثار فراوان و متعددی از خود به جا گذاشته که تمام آنها تحت عنوان کلیات سعدی جمع آوری شده اند. در میان آثار سعدی می توان به بوستان و گلستان به عنوان مهمترین اثر اشاره کرد. 

بقعه سعدی که به سعدیه مشهور می باشد در تنگ سعدی واقع در شمال شرقی شهر شیراز می باشد و پس از حافظیه دومین پایگاه فرهنگی و محل گردهمایی ادب دوستان در این شهر به شمار می آید. در حقیقت آرامگاه سعدی در دل دامنه کوه فهندژ (پهندژ) و در روستایی به همین نام قرار داشت که با گسترش شیراز و اتصال روستا به شهر، روستای پهندژ به شهرک سعدی مشهور می باشد. 

محل فعلی مقبره سعدی در حقیقت خانقاه شیخ بوده که اواخر عمر خود را در آنجا سپری می کرد و پس از مرگش، در همان جا به خاک سپرده شده است. 

اولین آرامگاه شیخ سعدی بوسیله خواجه شمس الدین محمد صاحب دیوانی مشهور به آباقاخان، در بالای قبر سعدی و در قرن هفتم بنا شد. در سال 998 نیز به دستور یعقوب ذوالقدر، حاکم فارس، خانقاه شیخ تخریب شد و اثری از آن به جا نماند تا این که به فرمان کریم خان زند در سال 1187 هجری قمری عمارتی با شکوه از گچ و آجر برای مزار شیخ ساخته شد. این عمارت دارای دو طبقه بود. طبقه پایین دارای راهرویی بود که پلکان طبقه دوم از آنجا شروع می ‌شد. در دو سوی دالان دو اتاق کرسی دار بنا شده بود. در اتاقی که در بخش شرقی دالان قرار داشت، مزار سعدی و معجری چوبی آن را فرا گرفته بود. بخش غربی دالان نیز در موازات بخش شرقی و دارای دو اتاق بود که بعدها شوریده (فصیح الملک) شاعر نابینای شیرازی در اتاق غربی این بخش به خاک سپرده شد. 

طبقه بالایی بنا نیز همچون طبقه پایین بود، با این تفاوت که در فراز اتاق شرقی که مقبره سعدی در آنجا قرار داشت به احترام شیخ اتاقی بنا نشده بود و سقف آن به اندازه دو طبقه ارتفاع داشت. 

این بنا که به دستور کریم خان بنا شده بود تا سال 1327 هجری شمسی برپا بود و در سال 1329 بوسیله علی‌ اصغر حکمت و انجمن آثار ملی ایران، تخریب و بنای فعلی به جای آن ساخته شد. در نهایت مراسم افتتاح رسمی سعدیه در اردیبهشت ماه 1331 هجری شمسی برگزار شد. بنای کنونی به اقتباس از کاخ چهل ستون و ترکیبی از معماری قدیم و جدید ایرانی و به دست محسن فروغی ساخته شده است. 

در داخل آرامگاه از گلستان و بوستان، هفت کتیبه به خط استاد بوذری نوشته شده است. در زیرزمین نیز حوض خانه ای وجود دارد که در آن ماهی های بسیار زیبایی در حال شنا کردن می باشند و از این محل به عنوان استراحتگاه مسافران و گردشگران استفاده می شود. 

باغ سعدیه همانند دیگر باغ های ایرانی، گل کاری، درخت کاری و باغچه بندی شده‌ است. در مرکز حیاط دو حوض مستطیل شکل، با جهت شمالی – جنوبی در دو سوی محوطه آرامگاه دیده می شود؛ همچنین حوض دیگری نیز در مقابل ایوان اصلی مقبره قرار دارد. 

در بخش پشتی باغ دلگشا و در نزدیکی آرامگاه سعدی، در خیابان اصلی آبشار مصنوعی بسیار زیبایی وجود دارد که مسافران و گردشگران قبل از ورود به آرامگاه سعدی از آن دیدن می نمایند.

لازم به ذکر است که سعدیه در فهرست آثار ملی کشور در سال 1354 هجری شمسی به ثبت رسیده است. 

برای دسترسی به سعدیه می بایست به استان فارس، شیراز، بلوار دلگشا، بلوار بوستان، آرامگاه سعدی سفر نمایید.