یکی از مراسم هایی که در نقاط مختلف ایران، در ایام محرم انجام می پذیرد، آیین خیمه سوزان می باشد. این مراسم، حمله یزید و لشگرش به خیمه های امام حسین و یارانش و همچنین ظلمی که بعد از امام بر بازماندگانش شده است را بازگو می نماید.
روایت شده است که وقتی امام حسین (ع) در ظهر عاشورا به شهادت رسیدند و هیچ مرد دیگری نبود که شمشیر به دست بگیرد و در برابر یزید و یارانش قد علم کند، فرماندهان سپاه شام و عراق به لشکریان دستور دادند تا به خیمه ها و بازماندگان یاران امام حسین (ع) یورش ببرند و همه چیز را غارت کنند. لشکریان یزید، به خیمه های امام و یارانش حمله کردند و غارت نمودند و در نهایت خیمه ها را آتش زدند.
از اوایل محرم، خیمه ها را در مجاورت تکیه ای که در آن مراسم تعزیه و شبیه خوانی برگزار می شود، برپا می کنند. معمولا خیمه امام حسین (ع)، در میان بقیه خیمه ها از همه بلندتر و بزرگتر می باشد.
در ظهر عاشورا، بعد از اذان ظهر و اقامه نماز، تعزیه و شبیه خوانی انجام می شود. پس از آن، به آتش کشیدن خیمه ها آغاز می گردد. هنگامی که خیمه ها آتش گرفتند، مردم شمر و یزید را لعنت می کنند و همه با هم ندای یا حسین را سر می دهند. پس از خاموش شدن آتش، مردم بقایای سوخته خیمه ها را به دلیل متبرک بودن، با خود می برند.
در شهر تهران، یکی از جاهایی که آیین خیمه سوزی را به صورت اصیل و سنتی انجام می دهد، چهارراه گلوبندگ، واقع در بازار تهران می باشد. دسته های عزاداری بازار، در چهارراه گلوبندک جمع می شوند. تفاوت این دسته ها با دسته های عزاداری مناطق دیگر، استفاده از طبل های پوستی و شیپور می باشد. از شب تاسوعا، خیمه ای بلند و بزرگ در قسمت وسط چهارراه برپا می شود. ظهر عاشورا، گروهی از شبیه خوانان و تعزیه گردانان که عده ای لشکریان عمر بن سعد و عده ای دیگر بازماندگان امام حسین (ع) می باشند، در خیابان بازار (مصطفی خمینی)، در مجاورت پلکان مسجد شاه (امام) جمع می شوند. تعدادی از این افراد سوار بر اسب و یا شتر اند و بقیه نیز پیاده هستند. اشخصای که در نقش عمر بن سعد، شمر و یزید هستند، لباس هایی به رنگ قرمز بر تن دارند. اشخاص در نقش بازماندگان امام حسین نیز در بند و اسارت هستند. شبیه خوانان سپاه عمر بن سعد، ابتدا به سمت خیمه بزرگتر که برای امام حسین (ع) می باشد می روند و آنرا به آتش می کشند و مشعل به دست، به دور خیمه می گردند. سرانجام سپاهیان شام و عراق تمام خیمه ها را به آتش می کشند و مردم نیز با گریه و شیون، یا حسین می گویند.
هر ساله در ظهر عاشورا، پس از اذان ظهر، تعدادی از کربلایی های ساکن تهران، رو به روی مسجد امام حسن واقع در خیابان بازار (مصطفی خمینی)، قبل از چهارراه سیروس جمع می شوند. در دست آنها، پرچم های سبز رنگ کوچکی مشاهده می شود. مردان، حسین گویان در جلو و زنان، زینب گویان در پشت سر مردان، به سوی خیمه امام حسین (ع) واقع در چهارراه گلوبندک می دوند، بر سر خود می زنند و ناله سر می دهند. زمانی به خیمه ها می رسند، که آنها در آتش سوخته اند و خاکستر شده اند. آنگاه به حسینیه کربلایی ها رفته و مراسم عزاداریشان را شروع می کنند. این رسم اندوه و حسرت قبیله بنی اسد را که دیر به کربلا رسیده اند، نمایان می کند. آنها امام حسین و یاران ایشان را به خاک می سپارند و برای آنها عزاداری می کنند.
چهارراه گلوبندک در تقاطع خیابان خیام و پانزده خرداد واقع شده است. بهترین راه دسترسی به خیابان پانزده خرداد، استفاده از مترو (ایستگاه پانزده خرداد) می باشد. برای مشاهده این مراسم، می بایست تا ساعت 10.30 خود را به خیابان پانزده خرداد برسانید، زیرا به دلیل ازدحام جمعیت، در ساعتی مشخص، درب این ایستگاه بسته خواهد شد. در آن زمان می توانید در ایستگاه امام خمینی پیاده شوید و با 20 دقیقه پیاده روی و عبور از خیابان ناصر خسرو و خیابان پانزده خرداد، خود را به چهارراه گلوبندگ برسانید.
پنج شنبه 26 مرداد 1402
دوشنبه 27 دی 1400
دوشنبه 03 آبان 1400
سه شنبه 26 مرداد 1400
شنبه 12 تیر 1400
دوشنبه 27 اردیبهشت 1400
پنج شنبه 26 فروردین 1400
شنبه 23 اسفند 1399
چهارشنبه 29 بهمن 1399
سه شنبه 30 دی 1399
یکشنبه 23 آذر 1399
شنبه 10 خرداد 1399
پنج شنبه 14 فروردین 1399